วันหนึ่งเราคิดทำได้หลายเรื่อง

[kai]

วันหนึ่งเราคิดทำได้หลายเรื่อง
=+++++++++++++++++

แต่วันหนึ่งมันมีเรื่องกี่เรื่องที่จะทำได้ และ กี่เรื่องที่จะได้ทำ
สมัยเป็นสามเณรอายุน้อย

เวลาแสดงธรรม ก็จะพยายามพูดให้คนฟัง ตลก หรือ ยิ้ม สนุกในการฟังเราพูด
สมัยเป็นพระหนุ่มก็จะพูด เชิงอุดมการณ์ชักชวนคนทำความดี ชักชวนคนมาฟังธรรม
สมัยเป็นพระอายุกลาง ๆ ก็จะพูด ชวนคนมานิพพาน ไปนิพพาน
สมัยเป็นพระช่วง ผสว( ผู้สูงอายุ) ก็จะพูดในวิธีการของการปฏิบัติ แต่ก็ไม่เชิงไปนิพพาน หรือไม่ไปนิพพาน
พิจารณาแล้ว ทักษะการพูด มันก็พัฒนาไปตามความรู้ความเข้าใจ

ปัจจุบัน พอจ เห็นการเผยแผ่ธรรม
ต่างของคนอายุรุ่นต่างๆ กัน ก็พอจะเข้าใจในภาวะวิสัยเหล่านั้น
เสียดายที่ภูมิที่สำคัญส่วนมากจะเป็น
หรือจะมีก็ตอนอายุ หลักห้าแล้วเป็นส่วนใหญ๋
จะมีหลักสี่บ้างเล็กน้อย

ดังนั้นคนจะมาจะสนใจปฏิบัติ
ก็หลักห้าขึ้นไป ถือว่าสายอยู่นะ
เพราะอายุมาก ก็เป็นอุปสรรคมากตามไปด้วย

เจริญธรรม / เจริญพร
14 ธันวาคม 2564