กลอน "สาวกภูมิ" กิจ 2 ประการ เบื้องต้น โดยธัมมะวังโส

[kai]

สาวกภูมิ จะเป็นได้อย่างไร ?
สาวกภูมินั้น เป็นได้ตรงที่กำลังของนิพพิทา
คือ ความหน่ายต่อสังสารวัฏ
ที่ถูกบำเพ็ญปลูกฝังสร้าง
และปรารถนากันเป็นทุนหลายภพหลายชาติ

ดังนั้นภูมิธรรมที่เรียกว่า นิพพิทานั้น
จึงไม่ได้มีแก่มนุษย์ทุกผู้ทุกคน
หากแต่มีกลับบุคคลที่ได้สั่งสมอุปนิสัย
การเป็นพุทธสาวก คือ ผู้ปรารถนาสิ้นภพสิ้นชาติไม่ต้องการเกิดอีก

  รู้ได้อย่างไร ว่าเราเป็น สาวกภูมิ ?

  รู้ได้ หนึ่ง
เรามีความเลื่อมใสในองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่มีความปรารถนา เป็นพระพุทธเจ้า

  รู้ได้ สอง
เรามีเคารพเลื่อมใสในพระรัตนตรัย คือ พระพุทธจ้า พระธรรม และ พระสงฆ์ อยู่

  รู้ได้ สาม
เรามีความเห็นทุกข์ และเบื่อหน่ายต่อทุกข์ อันมีความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย เป็นมูล

  รู้ได้ สี่
เมื่อได้ภาวนาธรรม อันระคนด้วย สติ แม้ไม่มีครูผู้สอนก็จะรู้สึกถึงธรรมสังเวชเกิดขึ้นมา รู้สึกปีติในธรรมปีติในการภาวนา แต่ถึงรู้สึกเยี่ยงนี้ ก็ยังไม่สามารถบรรลุธรรมได้

  ดังนั้น เมื่อรู้ได้สี่ประการนี้
แสดงให้เห็นว่าท่านทั้งหลาย
มีภูมิธรรมของสาวกภูมิ เรียกว่า
สัญชาตญาณสาวกภูมิ ในภาษาธรรม
เรียวว่า โคตรภูบุคคล คือ
บุคคลที่มีเหล่ากอของพระอริยะบุคคล จัดว่าดี

  ดังนั้น ท่านทั้งหลายเมื่อรู้ตัวกันอย่างนี้แล้ว
ก็ควรจะต้องรู้กิจของสาวกภูมิเบื้องต้น
เพื่อส่งเสริมคุณธรรมกันต่อไป
กิจเบื้องต้น ของ โคตรภู นั้นก็คือ

    ศึกษา เรื่อง มรรค ข้อปฏิบัติพิจารณาธรรมจากกายมีลมหายใจเข้าออก เป็นต้น เพื่อทำลายความมัวเมา ในตัวตนเบื้องต้น
 
    ศึกษาในเรื่องสอง คือ สร้างศรัทธา ในพระรัตนตรัยให้เพิ่มขึ้น เป็นอุปนิสัยรู้จักการขอขมากิจไม่ล่วงเกินพระรัตนตรัย