พระโพธิธรรม ( ตั๊กม้อ ) นั่งหันหน้าหาผนังในถ้ำเป็นเวลา 9 ปี

[kai]

พระโพธิธรรม ( ตั๊กม้อ ) นั่งหันหน้าหาผนังในถ้ำเป็นเวลา 9 ปี
หลวงจีนทั้งวัด ก็อยากเป็นศิษย์เพื่อเรียนวิชา

แต่สุดท้ายวันที่ พระโพธิธรรม รับเลือกศิษย์เหลือศิษย์รับธรรมเพียง 4 คน
ชาย 3 หญิง 1 แล้วก็มอบบาตรและจีวรให้กับ ฮุ่ยเค่อ

เต้าฟู ตั๊กม้อตอบว่าได้แค่หนัง
ประโยคว่า
"สัจจธรรมไม่ยึดติดคำพูดหรืออักษร แต่ก็ไม่อาจแยกจากมันได้คือมรรค"
ซื่อซุงเจื่อ ตั๊กม้อตอบว่าได้แค่เนื้อ

ประโยคว่า
"สัจจธรรมเป็นประสบการณ์โดยตรงที่เห็นเองและเห็นได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้นก็เพียงพอแล้ว"
เต้าหยู ตั๊กม้อตอบว่าได้กระดูก

ประโยคว่า
"ธาตุทั้งสี่ล้วนว่างเปล่าขันธ์ห้าไม่ดำรงอยู่จริงและไม่มีธรรมอะไรที่ต้องไปรับรู้"
ฮุ่ยเค่อ ตั๊กม้อบอกว่าเธอได้ไขกระดูกของฉันไป
แสดงการกระทำแทนคำพูด ด้วยการก้มกราบแล้วน้ำตาไหล ไม่มีคำพูดใดๆ เป็นคำตอบ
ความเป็นจริงมันลึกซึ้งแบบไหน คาดเดาด้วยปัญญานั้นยากยิ่ง เพราะแต่ละคนพูดมาแล้วก็แสดงถึงคุณธรรมของตน
แต่สำหรับ พอจ มองว่า ฮุ่ยเค่อ นั้นแสดงความเคารพในครูอาจารย์ นั้นคือหลักธรรมกตัญญูที่จะสืบทอดธรรมต่อไปได้เป็นภาวะของผู้สืบธรรม แต่ผู้อื่นที่ตอบนั้นเอาภาวะหลักธรรม จนลืมธรรมเนียมว่าการสืบธรรมต้องมีภาวะของโลกรวมอยู่ด้วย

ดังนั้นถึงแม้ว่า คำพูดแสดงถึงคูณธรรมลึกซึ้งแต่ล้วนแล้วจะสืบทอดธรรมต่อไปนั้นคงได้ไม่นาน

ดังนั้นคนที่ได้ความกตัญญู แสดงความเคารพต่อครูอาจารย์ที่สอนธรรม อันนี้ถึงจะสืบทอดธรรมได้นาน

( ผู้ที่ยกย่องครูอาจารย์ ทั้งต่อหน้าและลับหลังย่อมสืบทอดธรรมได้นานกว่า ผู้ที่ ไม่แสดงความเคารพต่อครูอาจารย์ ต่อหน้าก็ไม่ยกย่องลับหลังก็ไม่พูดยกย่อง ภาษากรรมฐานเรียกว่า ยกตนข่มท่าน  )

เจริญธรรม / เจริญพร
15 กรกฎาคม  2566