ไม่ทราบว่า พระพุทธเจ้าสอนแต่เรื่องสมาธิหรือครับ แล้วฝึกสมาธิเพื่ออะไร

[kai]

ถาม ท่านสอนเน้นแต่เรื่องสมาธิ ไม่ทราบว่า พระพุทธเจ้าสอนแต่เรื่องสมาธิหรือครับ แล้วฝึกสมาธิเพื่ออะไร ครับ ขอให้ท่านช่วยชี้แจงด้วย ผมไมเห็นว่าสมาธิสำคัญ เท่ากับการตามดูอารมณ์ เลยนะครับ ( ไม่ได้แอนตี้คนฝึกสมาธิ นะครับ )

ตอบ การฝึกสมาธิ เป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนไว้ และอยู่ องค์แห่งอริยมรรค บั้นปลาย
การฝึกสมาธิ นั้น เพื่อกระทำกิจ 4 อย่าง

1. เพื่อสุขในปัจจุบัน เช่น ร่างกายอัตภาพ เจ็บไข้ได้ป่วย มีเวทนาสูง ก็สามารถใช้อำนาจสมาธิ เข้าสุขปัจจุบัน ละทิ้งเวทนาที่เกิดขึ้นเป็นทุกข์นั้นได้ชั่วคราว ในขณะแห่งการเข้าสู่ สมาธิที่เป็น ปฐมฌาน ทุติยฌาน ตติยาฌาน และ จตุตถฌาน

2.เพื่อได้เฉพาะซึ่งญาณทัสสนะ ในที่นี้เพื่อการรู้เห็นตามความเป็นจริง ในธรรมเบื้องหน้า เบื้องกลาง เบื้องปลายในขณะนั้น

3.เพื่อดำรงอยู่ในสติสัปชัญญะ รู้แจ้งในขณะที่เวทนาเกิด รู้แจ้งในขณะที่เวทนาตั้งอยู่ รู้แจ้งในขณะที่เวทนาดับ รู้แจ้งสัญญาที่เกิด รู้แจ้งสัญญาที่ตั้งอยู่ รู้แจ้งสัญญาที่ดับ รู้แจ้งวิตกที่เกิด รู้แจ้งวิตกที่ตั้งอยู่ รู้แจ้งวิตกที่ดับ ย่อมไม่ยังความกระสับกระส่าย ด้วยปริวิตกกังวล เป็นผู้มีสติ สัมปชัญญะ ด้วยอำนาจแห่งสมาธิ

4.เพื่อความสิ้นไปแห่งอาสวะ ด้วยโอกาสแห่งวิปัสสนาอันมีขันธ์ 5 อายตนะ 12 ธาตุ 18 อินทรีย์ 22 เป็นเหตุ เป็นปัจจัยด้วยญาณสามารถ แจ้งเห็นในความเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป แห่งเหตุและปัจจัยเป็นผู้ชำระกิเลส ให้สิ้นไป

4 ประการนี้เป็นสิ่งที่มีและมีเหตุจากสมาธิ เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า และเป็นเหตุผลที่ต้องฝึกฝนสมาธิตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ด้วยประการฉะนี้

ท่านสามารถอ่านได้ในพระสูตรนี้
๔๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สมาธิภาวนา ๔ ประการนี้ ๔ ประการ เป็นไฉน ?
คือ สมาธิภาวนาอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไป เพื่ออยู่เป็นสุขในปัจจุบันมีอยู่ ๑
สมาธิภาวนาอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อได้เฉพาะซึ่งญาณทัสสนะมีอยู่ ๑
สมาธิภาวนาอันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อสติสัมปชัญญะมีอยู่ ๑
สมาธิภาวนา อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความสิ้นอาสวะมีอยู่ ๑
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๑ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๓
อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต


เจริญธรรม / เจริญพร