ประสบการณ์เรื่องทาน ในโลกทิพย์

[kai]

ประสบการณ์เรื่องทาน ในโลกทิพย์
++++++++++++++++++++++

วันแรกของการเดินทางในเส้นทางสายขาว
เส้นทางนี้มีรถลักษณะคล้ายรถเมล
เดิมทีก็ไม่เคยสังเกตว่า รถมีคนขับ หรือ ไม่มีคนขับ
ดูแล้วขึ้นไปก็เหมือนกับรถเมลใน กทม
แต่ในการขึ้นหลังๆ จึงรู้ว่า รถนี้ไม่มีคนขับ
รถนี้เคลื่อนที่เอง จอดเอง ไปเอง

วันแรกที่ขึ้นรถไปเส้นทางเมืองขาว มีคนขึ้นเต็มรถเลย
เราก็ได้ขึ้นไปนั่งท้ายเหมือนชีวิตพระที่ไปนั่งท้ายรถประจำ
เมื่อถึงที่จอด คนก็ลงหมด เพราะเป็นปลายทางแล้ว เราก็ลงไปด้วย

ดูจากบรรยากาศ แล้วน่าจะประมาณในใจว่า
เพล (คิดไปเอง ที่โลกแห่งความตายแท้จริงไมมีกลางวันกลางคืน)
ตอนนั้นลงรถไปเห็นคนเข้าไปโรงอาคาร
ไม่มีฝาผนังแต่มีโต๊ะนั่งทานข้าว เหมือนร้านอาหาร
คนลงไปก็ไปนั่งกัน มองไปที่ร้านอาหาร
ในใจตอนนั้นก็นึกอยากฉันอาหารสักหน่อย อยากลองดู
ก็เลยเดินเข้าไป พบว่าคนขาย ไม่ยอมตักอาหารให้
สุดท้ายก็มี ผช คนหนึ่ง เดินมาตักอาหารเป็นข้าวมัน
แล้วคลุกเนือ้ไก่ ส่งมาในจานนิดหน่อย
เราก็ถามว่า น้ำซุป น้ำจิ้มไม่มี หรือ เขาตอบว่าไม่มี
ก็เลยนำอาหารมานั่งที่โต๊ะแล้วนั่งมอง
นึกขึ้นได้ นี่่ไม่ได้จ่ายเงิน ทั้งๆที่คิดว่า จะจ่ายเงิน
( แต่ความเป็นจริงที่โลกทิพย์ไม่ต้องใช้เงิน )
นั่งมองดูอาหาร นี่มันเศษอาหารชัด ๆ
ไม่ใช่อาหารในจานแบบที่เขาขายกันแน่ ๆ

ตอนนั้นก็มองไปรอบด้านในโรงอาหารนั้น
พบว่า ไม่มีใครได้อาหารนอกจากเราผู้เดียว
ทุกคนพากันเดินออกไป หลังจากนั่งมาสักพัก
ก็เหลือเราอยู่ผู้เดียว ตอนนั้นนึกสงสัยว่า
ทำไมมีเราได้ทานเศษอาหารนี้ คนเดียว
ก็เลยถามคนหน้าประตู คนหน้าประตูตอบว่า
มันเป็นเศษอาหารที่เราเคยทานสมัยเป็นเด็ก
แล้วทานไม่หมด ปรากฏหลังจากเราไปนั้น
มีคนขอทานเข้ามาคุ้ยข้าวเศษอาหารในจานที่เหลือไปกิน
นี่เพราะอำนาจทานที่ไม่ได้ตั้งใจ จึงได้ผลทานอย่างนี้
เป็นผลทานที่เกิดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ
แต่ผลทานที่เป็นชิ้นเป็นอัน ของท่านยังมีอีกอาคารหนึ่ง
เชิญท่านไปดูไปทานได้ที่อาคารนั้น
หลังจากนั้นจึงได้เดินไปทางที่อาคารที่เขาชี้
อาคารนี้ไม่มีใครเข้าไปได้นอกจากเราเท่านั้น
และในอาคารนั้น มีโต๊ะอาหารมากมายเลย
อาหารหลากหลายมากมาย
ซึ่งเป็นอาหารที่เกิดจากความตั้งใจในการทำทานที่สะสมมา
ดูแล้วมากมายจริง ๆ
ไม่พึงดูหมิ่นทานแม้เล็กน้อย
เพราะผลของทานไม่มีนั้นเป็นไปไม่ได้
ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจผลแห่งทานย่อมมีอยู่ตามนั้น
ดังนั้นเป็นมนุษย์ไม่ควรประมาทในการทำความดี
ดีย่อมติตตัวติดชีพติดวิญญาณ
ชั่วก็เช่นเดียวกัน คนเราตายแล้วเหลือดีเหลือชั่วเป็นเครื่องนำทาง

เจริญธรรม / เจริญพร
12 เมษายน 2565