เล่าไว้พอให้ศิษย์ได้ทราบสถานการณ์ ของ พอจ

[kai]

วันนี้ป่วยทั้งวัน ป่วยจนไม่สามารถนั่งได้
อาการป่วย คือ ปวดร้าวที่หน้าอก ตลอดเวลา
( คาดว่า น่าจะเริ่มเป็นโรคเกี่ยวกับหัวใจแล้ว  )
พอปวดมาก ๆ มันก็นั่งไม่ไหว สุดท้ายก็ต้องไปนอน ๆ
ก็หายปวด แล้วก็หลับ หลับครั้งนี้นานเลย
เริ่มหลับ 6 โมงเช้า รู้ตัวอีกครั้ง 4 โมงเย็น
ตื่นมาได้สักพัก 2 ชม เริ่มจะพิมพ์งาน อาการก็เป็นอีก

สุดท้ายรอบนี้ต้องรีบกลับที่นอน ๆ แล้วก็หายปวด
สุดท้ายก็หลับ ตื่นอีกที 19.30 น
ตื่นมารอบนี้ ก็มีอาการแน่นหน้าอกตลอด
แต่อย่างไรก็พยายามฝืน อ่านจดหมาย และตอบจดหมายก่อน
มิฉะนั้นมันจะไม่ได้งานอะไรเลย

จึงพยายามฝืนและสังเกตอาการแน่นหน้าอก
พยายามปรับลมหายใจเข้าไปช่วย ก็ช่วยได้บ้าง
แต่ความรู้สึกว่าลมหายใจไม่มี ไม่พอ
มันมีความรู้สึกอย่างนั้น อายุมันมากขึ้น
ทานยาปรับความดันมาตลอด
อย่างไรเสียโรคที่จะเกิดแน่นอนก็คือ โรคหัวใจ
ซึ่งตอนนี้คาดว่า มันกำลังจะมา หรือ มาแล้ว
ยิ่งป่วย ยิ่งแก่ สาระพัดโรคมันก็จะตามมาอย่างนี้
อย่างน้อย มีสติรู้ว่า ชีวิตสั้นลงยิ่งนัก
จักไปวันไหน ก็ไปได้ทุกเมื่อ

เมื่อสักครู่ก็พยายามลำดับงาน อยู่
ว่าอะไรเป็นงานที่คั่งค้างไว้ ควรจะต้องรีบทำก่อน
สรุปก็คือ งานเผยแผ่ข้อความที่สำคัญ
ยังพิมพ์ค้างไว้ ก็คิดว่าอาจจะต้องฝืนทำข้อความเหล่านั้น
ให้สำเร็จก่อน แต่อย่างไรสิ่งที่จะทำ
ก็สามารถละได้ทันที ไม่เป็นห่วงเพราะใจก็รู้ว่า

ทุกอย่างมันเป็นกฏแห่งกรรม
การที่เราจะทำสำเร็จหรือไม่สำเร็จ
มันเป็นเพียงสิ่งที่เราพยายามเท่านั้น
แต่ความสำเร็จมันก็มีกฏแห่งกรรมค้ำอยู่

คนไม่ได้เรียนกรรมฐาน
ก็คือ คนที่ยังบารมียังไม่พร้อม

คนที่ยังไม่รู้เนื้อหาของกรรมฐาน
ก็คือ คนที่บารมียังไม่พอ

ใจมันรู้อย่างนี้ แต่การกระทำเราก็ทำไปตามหน้าที่
มิได้หวังว่าจะได้คนที่สำเร็จธรรมจริง หรือ ไม่จริง
แต่ทำไปด้วยใจไม่ได้ยึดถือ
เพราะมันต้องปล่อยวางทางจิตว่า เป็นกฏแห่งกรรม

แต่อย่างไรการทำหน้าที่ก็จะทำหน้าที่ช่วยเหลือ
ผู้ภาวนาให้เต็มที่เท่านั้นเอง

เล่าไว้พอให้ศิษย์ได้ทราบสถานการณ์ ของ พอจ

เจริญธรรม / เจริญพร
7 พฤศจิกายน 2564