ภิกษุสำเร็จการอยู่อย่างมีความตายที่เจริญ มีกาลกิริยาที่เจริญ เป็นอย่างไร?

[kai]

ภิกษุสำเร็จการอยู่อย่างมีความตายที่เจริญ มีกาลกิริยาที่เจริญ เป็นอย่างไร?

พระสุตตันตปิฎก  อังคุตตรนิกาย  ฉักกนิบาต  [๑.  ปฐมปัณณาสก์]
๒.  สารณียวรรค  ๔.  ภัททกสูตร
เล่มที่ 22 หน้าที่ 432 - 435

๔. ภัททกสูตร
ว่าด้วยการอยู่อย่างมีความตายที่เจริญ

 [๑๔] ณ  ที่นั้นแล ท่านพระสารีบุตรเรียกภิกษุทั้งหลายมากล่าวว่า ผู้มีอายุทั้งหลาย  ภิกษุเหล่านั้นรับคำแล้ว  ท่านพระสารีบุตรจึงได้กล่าวเรื่องนี้ว่า
    ผู้มีอายุทั้งหลาย ภิกษุสำเร็จการอยู่อย่างมีความตายที่ไม่เจริญ๑    มีกาลกิริยาที่ไม่เจริญ
    ภิกษุสำเร็จการอยู่อย่างมีความตายที่ไม่เจริญ มีกาลกิริยาที่ไม่เจริญ เป็นอย่างไร
    คือ    ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้
 ๑. เป็นผู้ชอบการงาน ยินดีในการงาน หมั่นประกอบความเป็นผู้ชอบการงาน
 ๒. เป็นผู้ชอบการพูดคุย  ยินดีในการพูดคุย หมั่นประกอบความเป็นผู้ชอบการพูดคุย
 ๓. เป็นผู้ชอบการนอนหลับ  ยินดีในการนอนหลับ หมั่นประกอบความเป็นผู้ชอบการนอนหลับ
 ๔. เป็นผู้ชอบการคลุกคลีด้วยหมู่ ยินดีในการคลุกคลีด้วยหมู่ หมั่นประกอบความเป็นผู้ชอบการคลุกคลีด้วยหมู่
 ๕. เป็นผู้ชอบคลุกคลีกับคฤหัสถ์  ยินดีในการคลุกคลีกับคฤหัสถ์ หมั่นประกอบความเป็นผู้ชอบการคลุกคลีกับคฤหัสถ์
 ๖. เป็นผู้ชอบธรรมที่เป็นเหตุให้เนิ่นช้า ยินดีในธรรมที่เป็นเหตุให้เนิ่นช้าหมั่นประกอบความเป็นผู้ชอบธรรมที่เป็นเหตุให้เนิ่นช้า

ภิกษุสำเร็จการอยู่อย่างมีความตายที่ไม่เจริญ    มีกาลกิริยาที่ไม่เจริญ    เป็นอย่าง
นี้แล
  ภิกษุนี้เรียกว่า ผู้ยินดียิ่งในสักกายะ ไม่ละสักกายะเพื่อทำที่สุดทุกข์โดยชอบ
     ผู้มีอายุทั้งหลาย  ภิกษุสำเร็จการอยู่อย่างมีความตายที่เจริญ มีกาลกิริยาที่เจริญ
   
  ภิกษุสำเร็จการอยู่อย่างมีความตายที่เจริญ มีกาลกิริยาที่เจริญ เป็นอย่างไร
   คือ ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้
   ๑. เป็นผู้ไม่ชอบการงาน ไม่ยินดีในการงาน ไม่หมั่นประกอบความเป็นผู้ชอบการงาน
   ๒. เป็นผู้ไม่ชอบการพูดคุย ไม่ยินดีในการพูดคุย ไม่หมั่นประกอบความเป็นผู้ชอบการพูดคุย
   ๓. เป็นผู้ไม่ชอบการนอนหลับ ไม่ยินดีในการนอนหลับ ไม่หมั่นประกอบความเป็นผู้ชอบการนอนหลับ
   ๔.เป็นผู้ไม่ชอบการคลุกคลีด้วยหมู่ ไม่ยินดีการคลุกคลีด้วยหมู่ ไม่หมั่นประกอบความเป็นผู้คลุกคลีด้วยหมู่
   ๕. เป็นผู้ไม่ชอบการคลุกคลีกับคฤหัสถ์ ไม่ยินดีในการคลุกคลีกับคฤหัสถ์ ไม่หมั่นประกอบความเป็นผู้ชอบการคลุกคลีกับคฤหัสถ์
   ๖.เป็นผู้ไม่ชอบธรรมที่เป็นเหตุให้เนิ่นช้า ไม่ยินดีธรรมที่เป็นเหตุให้เนิ่นช้าไม่หมั่นประกอบความเป็นผู้ชอบธรรมที่เป็นเหตุให้เนิ่นช้า
    ภิกษุสำเร็จการอยู่อย่างมีความตายที่เจริญ  มีกาลกิริยาที่เจริญ เป็นอย่างนี้แล
   ภิกษุนี้เรียกว่า  ผู้ยินดีในนิพพาน  ละสักกายะเพื่อทำที่สุดทุกข์โดยชอบ
   ท่านพระสารีบุตรได้กล่าวเวยยากรณ์ภาษิตนี้แล้ว จึงได้กล่าวคาถาประพันธ์ต่อไปอีกว่า
     ผู้ใดหมั่นประกอบธรรมที่เป็นเหตุให้เนิ่นช้า
     ยินดีธรรมที่เป็นเหตุให้เนิ่นช้า    ผู้เป็นเช่นกับเนื้อ
     ผู้นั้นไม่ได้ชมนิพพานอันเป็นแดนเกษมจากโยคะอันยอดเยี่ยม
   ส่วนผู้ใดละธรรมที่เป็นเหตุให้เนิ่นช้าได้แล้ว
   ยินดีในบทคือธรรมที่ไม่เป็นเหตุให้เนิ่นช้า
   ผู้นั้นได้ชมนิพพานอันเป็นแดนเกษมจากโยคะอันยอดเยี่ยม


ภัททกสูตรที่ ๔ จบ

http://madchimardn.3bbddns.com:12590/kjn2/gallery/1_05_08_24_3_38_53.jpeg