คำทำนาย พระอาจารย์เฒ่า

[kai]

เมื่อเช้านิมิต พอจ เฒ่า ท่านมาสนทนาด้วย
ก็สนทนากันหลายเรื่อง
ด้วยข้อสงสัยในการเผยแผ่พระกรรมฐาน
แต่มีใจความอยู่ช่วงกลาง ๆ ที่น่าสนใจคือ ท่านกล่าวว่า

"ในทุกยุค ทุกสมัย คนเก่งด้านกรรมฐานไม่ได้มีเกิน 8 คน 8 องค์ ไม่ว่าครูอาจารย์จะเก่งสักปานใด สอนลูกศิษย์จำนวนหมื่น จำนวนพัน จำนวนร้อย จำนวนสิบ ค่อย ๆ ลดมาเรื่อย ๆ สมัยพระพุทธเจ้ามีพระชนม์อยู่คนได้เรียนกรรมฐาน เป็นหลักหมื่น

พอมาในยุค พ.ศ. 500 ก็เหลือจำนวนหลักพัน
พอมายุค พ.ศ.1200 ก็เหลือหลักร้อย
พอมายุค พ.ศ. 2400 ก็เหลือหลักสิบ
จนถึงปัจจุบันนี้ แต่ละยุคแต่ละสมัย
ก็จะมีผู้สืบทอดวิชากรรมฐานแตกต่างกันไป
จากจำนวน 800 เหลือ เหลือเพียง 600
เหลือเพียง 300 เหลือเพียง 200 และ
เหลือเพียง 50 ใน พ.ศ. 2400
ในปัจจุบัน  พ.ศ.2500 กึ่งพุทธกาล
เหลือครูอาจารย์เพียงไม่เกิน 3 องค์
และปัจจุบันเหลือ เพียง 1 รูปเท่านั้น
ที่สืบทอดกรรมฐานได้

ครูในยุคปัจจุบัน จะสามารถสอนลูกศิษย์
ให้ถึงแก่นธรรมได้เป็นโสดาบัน ก็ได้สัก 4 - 10 คน
นอกนั้นก็พลัดอยู่ในสงสารอีกหลายชาติ
จะเหลือศิษย์ภาวนาจริงๆ ก็ไม่เกิน 10 คน
จะพยายามขนาดไหน ใช้ความฉลาดมากพร้อมขนาดไหน
เต็มที่ก็ 10 คน เพราะคนยุคปัจจุบัน
ล้วนแล้วเป็น เวไนยะ(บัวเหล่า 3 )
มีตัณหาจริตเป็นเครื่องนำชีวิต ไปทางปัญญาวิมุตติ
เป็นส่วนใหญ่ หากครูอาจารย์ไม่นำมาฝึกฝนอย่างจริงจัง
ก็ยากที่จะเข้าเป็น เจโตวิมุตติได้
ขอให้ท่าน (ธัมมะวังโส) จงอย่าเดือดร้อน
ด้วยจำนวนคนเพราะคนเข้าถึงธรรม
ต้องผ่านชะตาและกฏแห่งกรรมของตนไปตามสมัย
แต่ให้พยายามรักษา มุขปาฐะนี้ให้ผ่องใส
ส่งต่อไปยังผู้ที่สมควรแม้จะน้อยก็ตาม
จะมียุครุ่งเรืองทางธรรมกรรมฐาน อีกเพียง 2 ครั้ง
นับจากนี้ก็อีกประมาณ 125 ปี
มนุษย์จากนี้ไปอีก 125 ปี
จะมีความสนใจในหลักวิชากรรมฐาน
อันเป็นมูลกรรมฐาน มากอีกครั้งหนึ่งก่อนจะเปลี่ยนยุค
เข้าสู่ช่วงของ พระสกทาคามี
ดังนั้นอีก 125 ปี พระอนาคามีก็จะไม่เหลือแล้ว
คงเหลือแต่ พระสกทาคามีที่จะทำหน้าที่สืบต่อ
พระธรรมกรรมฐานไปต่ออีก 2350 ปี
ก็จะถึงกาลก่อนสิ้นพระพุทธศาสนา
ดังนั้นพระพุทธศาสนาจักหมดพระอริยะ
ใน พ.ศ. 4850 ปี และ อีก 150 ปี
จะเหลือแต่คนที่เป็นโยคาวจรที่พยายามอยู่เท่านั้น
เมื่อครบ พ.ศ. 5000 ปี พระพุทธเจ้าองค์ที่ 28
จะปรากฏอีกครั้งหนึ่งเป็นครั้งสุดท้าย
และในกาลนั้นจักมี พระอรหันต์ พระอนาคามี
พระสกทาคามี และ พระโสดาบัน
สำเร็จคุณธรรม อีกประมาณ 84000 องค์
ตามจำนวนพระธรรมขันธ์ในพระไตรปิฏก.......... "

ก็ข้อความยังมีอีกยาวมาก
แต่เล่าให้ท่านทั้งหลายพอให้ได้รับทราบ ไว้เพียงเท่านี้้
ก็คิดว่าน่าจะพอเข้าใจกันบ้างสักนิด

กรรม เป็นสิ่งสำคัญ ที่ผลักดันให้สรรพสัตว์ทั้งหลาย เวียนว่ายตายเกิด
ผล ...... เป็นสิ่งที่แปรผันได้ตามกรรมที่ได้สร้างไว้
ตัณหา(ความรัก) เป็นเครื่องผูกสรรพสัตว์ ให้สร้างกรรมเพื่อเวียนว่ายตายเกิดใน วัฏฏะสงสาร
ผู้ที่จะไม่เกิดอีกต่อไป

ต้องทำความเข้าใจ ในวิบาก 3 ประการนี้
ให้รู้ชัดแจ่มแจ้ง หากไม่ทำความเข้าใจ
ก็จะไม่สามารถเข้าไปสู่ ความรู้ใน วิบากทั้ง 12 ( ปฏิจจสมุปบาท ) ได้
ผู้มีปัญญา ย่อมอาศัยความสงบและกระทำการพิจารณา
สลับกลับไปกลับมา ทั้งอนุโลม ทั้งปฏิโลม
ทั้งทบทวนถอดถอนซึ่งทิฏฐิทั้งหลายทั้งปวง
จึงจักพ้นจาก วัฏฏะสงสารนี้ได้

เล่าไว้พอให้ท่านทั้งหลายอย่าได้ประมาท
เรื่องทุกข์ร้อน หวานอมขมกลืน รักชอบ ผิดชัง
มีมาตลอดที่เราเกิดไปเกิดมา จะรู้หรือไม่รู้
จะละหรือไม่ละก็อยู่ทีท่านทั้งหลาย
จะทำความเข้าใจในอดีตที่ผ่านมาของท่านแล้วอย่างไรนั่นเอง

เจริญธรรม / เจริญพร
21 กันยายน 2564