ชาวบ้านแบกพระผ่านพง

[kai]

ชาวบ้านแบกพระผ่านพง
====================
ศรัทธาของคนที่ฉลาด มันก็ไปได้แต่ต้องประคองผู้แบกแคร่ไม่ได้มองพระที่นั่งอยู่ สุดท้ายพระก็ร่วงหล่นลงไป ในที่สุดไปถึงจุดหมายไม่มีพระ และในที่สุดเหลือเพียงแต่แคร่

ก็เป็นฉากในภาพยนต์เรื่อง บูช่า  พอจก็นั่งดูอยู่แต่จะให้เข้าใจความหมายที่ต้องการสื่อนั้น คงไม่ได้เข้าใจนักหรอกรู้แต่ว่าเบื้องต้น
ภาพยนต์จะเล่าถึงความศรัทธาของคนพุทธไทย บากบั่นเดินทางกันทั้งกลางวันกลางคืนไปเพื่อกราบบูชาสิ่งที่เชื่อมั่น
แม้จะไปที่ไหนก็เจอแต่พระที่สร้างนั้นสร้างนี่พระก็เชิญแต่สร้างวัตถุเหรียญมงคลปลุกเสกแจกยันต์ตะกรุดทุกครั้งที่ไปวัดก็คือต้องการรวย พระก็โพทนาแต่ว่ารวย ๆ ขอให้รวย

ไปบ้านคนธรรมดาก็เจอคนทรง ๆ ก็บอกว่าต้องสร้างประโยชน์ให้คนทรง ไปศาลเจ้าก็เจอแต่อิทธิปาฎิหาริย์ ทุกอย่างก็ลงมาที่รวย ๆ รวยเท่านั้น
หนังต้องการสื่อว่า คนไทยทำบุญหรือบูชาอะไรก็ตาม ก็เพื่อให้รวย ไม่ก็ให้ค้าขายดี หายเจ็บหายป่วย แต่จะมีสักกี่คนที่จะบูชาหรือทำบุญทำทานเพื่อให้ได้ มรรค ผล นิพพาน

ฉากจบของภาพยนต์ ก็คือ เหลือแคร่เปล่า หนังพยายามเปรียบว่าจุดเริ่มต้นของการบวชต้องจำตอนที่มีคนมาบวช เพราะหนีความยากจน อายุมาก จึงออกบวช มาพูดสั่งลาเมียที่บ้าน แล้วภาพก็ตัดเป็นพระนั่งแคร่มีคนหามให้เดินไปตามทางสบาย ๆ พระนั่งสบายแต่คนแบก 4 คน สุดท้ายพอเจอป่าขึ้นเขาคนก็พยายามแบกต่อแต่ไม่ได้สนว่าพระจะนั่งได้หรือไม่แบกไปแบกมาพระก็ร่วงหายไป

ภาพยนต์คงต้องการสื่อว่า พระมาบวช ชาวบ้านก็ส่งเสริม แต่พอเส่งเสริมไปนานๆ พระสบายเกินไปก็จมหายไปในโลกียะเหมือนเดิมสิ่งที่ชาวบ้านพยายามส่งเสริมเท่ากับสูญเปล่า ตราบใดที่การบูชา ยังไม่ไม่ไปตามวิถีของชาวพุทธ

ภาพยนต์เรื่องนี้มองในมุมปุถุชน คนก็จะคล้อยตามไปตามนั้น แต่อย่างไรในประเทศไทย ก็ใช่ว่าคนจะทำอย่างนั้นทั้งหมดที่เขาทำถูกต้องมันก็มีอยู่เพียงแต่ไม่มีคนนำมาเสนอ หรือ คนแกล้งมองไม่เห็น
พระภาวนาจริง ๆ ก็มีอยู่ แต่คนแกล้งมองไม่เห็นมากกว่า

( หมายเหตุ ภาพยนต์เรื่องนี้ออกฉายปี 2022 แต่พึ่งนำมาเล่าเพราะว่าพึ่งนึกออก วันนี้นั่งภาวนาไปก็เห็นความวุ่นวายในโลกทีมันแก้ไม่ได้ ในโลกนี้มีเรื่องที่แก้ได้และแก้ไม่ได้ แต่ส่วนใหญ่จะแก้ไม่ได้ แก่ เจ็บ ตายนี้มันแก้ได้ยากหรือแก้ไม่ได้เลย )

9 สิงหาคม เวลา 12:30 น.