ครั้นมาถูกเข้ากับกายอันเน่าอยู่เป็นนิตย์นี้แล้ว ย่อมกลายเป็นของน่าเกลียดไปด้วยกั

[kai]

ครั้นมาถูกเข้ากับกายอันเน่าอยู่เป็นนิตย์นี้แล้ว ย่อมกลายเป็นของน่าเกลียดไปด้วยกัน
++++++++++++++++++++++++++++++++++

นั่งยืนเดินนอนตั้งแต่ลืมตามา ก็พิจารณาธรรมบทนี้มาตลอด
พระพุทธเจ้า พระองค์สอนให้สาวกรู้จักการพิจารณาธรรม อย่างน้อยก็เรืองปัจจัยสี่อย่าง มี จีวร บิณฑบาตร ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค โดยให้พิจารณาก่อนใช้ ขณะใช้ และหลังจากใช้

ก่อนใช้ ( ปะฏิสังขาโย ) ว่าที่ใช้ก็เพื่ออำนวยความสะดวกแก่กายนี้เท่านั้น ใช้ตามความจำเป็น ไม่ได้ใช้เพื่ออวดหล่อ อวดรวย
ขณะใช้ ( ธาตุปัจจะโย ) ที่ใช้อยู่ให้นึกเสียว่ามันเป็นเพียงธาตุที่ต้องนำมาใช้เท่านั้น พอนำมาใช้ถูกต้องกับกายอันเน่าอยู่เป็นนิตย์นี้แล้วก็กลายเป็นของน่าเกลียดไปด้วยกัน

หลังใช้( อัชชะมะยา ) หลังใช้ก็ให้พิจารณาว่า ที่ใช้ก็เพราะจำเป็นต้องใช้ ไม่ได้ใช้เพื่อการใดเลย แต่ใช้เพื่อให้มีชีวิตอยู่ไปอีกวัน เท่านั้น
เมื่อพิจารณาดังนี้แล้ว สิ่งฟุ่มเฟือย ก็จะลดลง และไม่หลงอยู่กับวัตถุที่ใช้ที่มี จิตก็จะอยู่กับความสันโดษไม่วุ่นวายกับเรื่องการขวนขวายไร้สาระ อย่างน้อยก็หยุดปรุงแต่ง ได้ทั้งชั่วขณะ และได้ทั้งตลอดเวลา

มนุษย์เราเสียเวลาปรุงแต่งกับเรื่องสิ่งของ เครื่องใช้สอย หยูกยา เครื่องแต่งกายมากนะ แม้แต่เรื่องอาหารการกิน จึงทำให้จิตนั้นเหนื่อย ฟุ้งซ่าน มักมากก็เพราะว่าปรุงแต่งต้องการอยากได้ตลอดเวลา

ดังนั้นคนภาวนา ต้องเอาความคิดปรุงแต่งไร้สาระอย่างนี้ออกให้มาก ยิ่งไม่ปรุงแต่งก็จะยิ่งภาวนาได้ง่าย เพราะไม่มีเรื่องให้คิดให้อยากมักมากในกามคุณนั่นเอง

เจริญธรรม / เจริญพร
28 พฤศจิกายน 2021

You cannot view this attachment.