แม่บท ที่ 5 การตั้งมั่นของศีลย่อมทำให้สมาธิเจริญ

[kai]

แม่บท ที่ 5 การตั้งมั่นของศีลย่อมทำให้สมาธิเจริญ
==========================
[๑๒]  สมฺปนฺนสีลา    ภิกฺขเว    วิหรถ    สมฺปนฺนปาติโมกฺขา
ปาติโมกฺขสํวรสํวุตา  วิหรถ  อาจารโคจรสมฺปนฺนา  อณุมตฺเตสุ  วชฺเชสุ
ภยทสฺสาวิโน  สมาทาย  สิกฺขถ  สิกฺขาปเทสุ  ฯ  สมฺปนฺนสีลานํ  ภิกฺขเว
วิหรตํ  สมฺปนฺนปาติโมกฺขานํ  ปาติโมกฺขสํวรสํวุตานํ  วิหรตํ  อาจารโคจร-
สมฺปนฺนานํ    อณุมตฺเตสุ    วชฺเชสุ  ภยทสฺสาวีนํ  สมาทาย  สิกฺขตํ
สิกฺขาปเทสุ  กิมสฺส  อุตฺตริกรณียํ  จรโต  เจปิ

๑๒] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลาย
จงเป็นผู้มีศีลสมบูรณ์
มีปาติโมกข์สมบูรณ์
จงเป็นผู้สำรวมในปาติโมกขสังวร
สมบูรณ์ด้วยอาจาระและโคจร
มีปรกติเห็นภัยในโทษอันมีประมาณน้อย
สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย
เมื่อเธอทั้งหลายมีศีลสมบูรณ์ มีปาติโมกข์สมบูรณ์ สำรวมในปาติโมกข์สังวรสมบูรณ์ด้วยอาจาระและโคจร มีปรกติเห็นภัยในโทษอันมีประมาณน้อย สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย กิจที่ควรทำยิ่งกว่านี้ จะพึงมีอะไรเล่า
ถ้าแม้ภิกษุกำลังเดินไป อภิชฌาไปปราศแล้ว พยาบาทไปปราศแล้ว ละถีนมิทธะได้แล้วละอุทธัจจกุกกุจจะได้แล้ว ละวิจิกิจฉาได้แล้ว ปรารภความเพียรไม่ย่อหย่อนมีสติมั่นไม่หลงลืม มีกายสงบไม่ระส่ำระสาย มีจิตมั่นคง มีอารมณ์เป็นหนึ่งภิกษุแม้เดินอยู่เป็นอย่างนี้ เราเรียกว่า ผู้มีความเพียร มีโอตตัปปะ มีความเพียรอันปรารภแล้วเป็นนิจนิรันดร มีใจเด็ดเดี่ยว
----------------------------------------------------------------------
ภิกษุผู้ถือกรรมฐาน ( เรียนศึกษาภาวนา)  ย่อมยังกิจแห่งศีลให้สมบูรณ์
เพราะศีลที่สมบูรณ์ย่อมกระทำให้สมาธิ ก้าวหน้า ความก้าวหน้าเพื่อเป็นไปเพื่อกำจัดกิเลส

เจริญธรรม / เจริญพร
20 กุมภาพันธ์ 2565