ทำไม ผม พยายามละตัณหา และ ละตัณหา ไม่ได้

[kai]

ถาม ทำไม ผม พยายามละตัณหา และ ละตัณหา ไม่ได้
พยายามพิจารณา ว่าเป็นสิ่งปฏิกูล เน่าเหม็น
แต่ผมก็ไม่สามารถที่จะละได้ จากสิ่งที่สวย จากสิ่งที่งาม ครับ

ตอบ เพราะไม่รู้ความจริงในสิ่งที่กำหนด
เพื่อจะละตัณหา จึงไม่สามารถละ ตัณหาได้

อุปมา เหมือน คนกินอาหาร
ย่อมกินอาหารในขณะที่อาหารนั้น สดใหม่
ปรุงด้วยรสชาตไม่มากไม่น้อย
อาหารนั้น ย่อมมีคนกินมาก
ถ้าหากอาหารนั้น ไม่สดบูดเน่า ไม่มีรสชาด
ไม่มีเครืองปรุง ใด ๆ เลย อาหารนั้น ย่อมไม่มีคนกิน
หรือ กินน้อย ฉันใด

การเสพของตัณหา เริ่มตรงไหน ?
เราต้องรู้ ถ้าเราไม่รู้ ก็กันไม่ได้การเสพของตัณหามี 5 ทาง
รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ส่วนสภาวะอารมณ์
มีอยู่ก่อนแล้ว พระพุทธเจ้าตรัสสอน ให้สาวกรู้ดัก 5 ทาง
โดยเปลี่ยนสภาวะอารมณ์ให้เป็น สุญญะ ทั้งหมด
ดังนั้นก่อนที่จะไปดัก 5 ทาง
ต้องทำสภาวะอารมณ์ ให้เป็น สุญญะ ก่อน

อารมณ์ ที่เป็น สุญญะ คือ อย่างไร

สุญญะ คือ เห็นนั่นว่าไม่ใช่เรา
ไม่ใช่ของเรา ไม่ใช่ตัวตนของเรา

เมื่อ สุญญะ เกิดขึ้นอย่างนี้ เวลาเสพ( จำเป็นต้องกระทบ )
กับ รูป สภาวะก็จะรู้ว่า เป็นเพียงสักว่า
รูป ว่างจากเรา ว่างจากของเรา ว่างจากตัวตนของเรา
กับ เสียง กลิ่น รส สัมผัส ก็เช่นเดียวกัน
นี่คือ วิปัสสนา

วิปัสสนา ดับกิเลสได้ น้อย
ก็ข่มใจ ไว้ได้ ละวางชั่วคราว

วิปัสสนา ดับกิเลสได้ ปานกลาง
ก็ข่มใจได้ มาก ปล่อยวางเมื่อได้เกิดกระทบ

วิปัสสนา ดับกิเลสได้ มาก
ก็ไม่มีจิตเกาะเกี่ยว กับ กามคุณต่อไป จนเป็น พระอนาคามี

วิปัสสนา ดับกิเลสได้สิ้นเชิง
ก็เพียงเห็นว่า เป็น เหตุปัจจุปัจจะโย เท่านั้น

เจริญพร
14 ตุลาคม 2564