ผู้ไม่วางจิตปล่อยวาง ทางโลกธรรม ย่อมไม่ได้เรียน ธรรมที่ไปสู่นิพพาน

[kai]

ผู้ไม่วางจิตปล่อยวาง ทางโลกธรรม
ย่อมไม่ได้เรียน ธรรมที่ไปสู่นิพพาน
เพราะเขามัวแต่วุ่นวาย ในโลกธรรม


ครูอาจารย์ จึงไม่สอนให้เขาเจริญ โลกุตตรธรรม
เพราะ โลกุตรธรรม นั้น จะทำให้เขารู้สึกว่า
เหมือนคนโง่ ที่มองผู้อื่นกอบโกยได้ดิบได้ดี ร่ำรวยเป็นเศรษฐี
ในขณะที่เขาต้อง แผ่เมตตาต้องสละ ละปล่อยวาง
ความรู้สึกพวกนี้ จะมีกับคนที่ยังมีจิตเกาะเกี่ยว
กับ โลกียะธรรม ซึ่งมีเรื่อง ได้ เรื่อง เสีย

โดยปกติ การสอนกรรมฐาน ในสายกัจจายนะนั้น
จะไม่มาสอนวิธีการดำรงจิต ในโลกธรรมเลย

จะมุ่งสอนแต่ ทางแห่งพระนิพพาน
วิธีการไปสู่พระนิพพาน นั่นหมายถึงว่า
ผู้มาเรียน จะต้องมีจิตมุ่งตรง ต่อพระนิพพานมาแล้ว
และ เข้าใจหลักธรรมพื้นฐานมาแล้ว

แต่ทุกวันนี้ ธรรมชื่อว่า ปรมัตถ์ และ โลกุตตรธรรม นั้น
พอจ ยังไม่ได้สอนใครเลยเหตุเพราะว่า
แต่ละท่าน ยังหมกหมุ่นในเรื่อง ได้เรื่องเสีย
ไมแสดงวัตถุประสงค์ ตรงต่อพระนิพพาน นั่น
จึงเป็นสาเหตุ ที่วันนี้ยังไม่ได้สอนใคร
ในระดับ วิปัสสนา อริยะ เลย

เวลา พอจ. ให้ข้อความในระดับ ปรมัตถ์
ท่านอ่านกันไม่เข้าใจ เพราะไม่ทิ้งคำว่า
ได้ และ เสีย ออกจากจิต
ทำจิตให้เป็นกลาง ดั่งพระกรรมฐาน
ชื่อว่า มัชฌิมา เสียก่อน

ก็หวังว่า ในชีวิตฉันคงจะมีศิษย์สักคนสองคน
ที่มุ่งหวังเป็นพระอริยะ ในชาตินี้จริง ๆ
มาเรียน ธรรมปรมัตถ์ ส่วนนี้ไป

ถาม การวางจิตเป็นกลาง คือ อะไร ?
ตอบ การกระทำไว้ในใจด้วยสติ ไม่ให้เพลิดเพลิน ยินดีในในการได้กามคุณ และ ไม่ให้ยินร้าย ต่อความเสื่อมจากกามคุณ

ถาม วิธีทำจิตให้เป็นกลาง ทำอย่างไร ?
ตอบ เจริญพระกรรมฐาน มัชฌิมา ปฏิปัตตา ทำอนุโลม และ ปฏิโลม จนได้สุขสมาธิ จึงจะได้จิตที่เป็นกลาง

ถาม ถ้าไม่เจริญพระกรรมฐาน จะได้จิตเป็นกลางไหม ?
ตอบ ไม่ได้ เพราะว่า วิปัสสนา ไม่อาศัย สังขาร ( การปรุงแต่ง มโน คิดไปเอง )

5 ตุลาคม 2564