ถาม เมื่อเราปฏิบัติ กรรมฐาน ภาวนาไป แล้ว รู้สึกว่า ใจหยุด กายหยุด และอยู่นิ่ง ๆ

[kai]

ถาม  เมื่อเราปฏิบัติ กรรมฐาน ภาวนาไป แล้ว รู้สึกว่า ใจหยุด กายหยุด และอยู่นิ่ง ๆ
  อาการอย่างนี้เรีัยกว่า วิมุตติ ใช่หรือไม่ครับ
  ถ้าใช่ก็หมายถึง ให้เราทรงอารมณ์ เช่นนี้ไว้ให้ได้ นาน ๆ ใช่หรือ ไม่ครับ
 สาธุ ที่ตอบคำถาม ให้ครับ

ตอบ อุปกิเลส (ธรรมเครื่องเศร้าหมอง, สิ่งที่ทำให้จิตขุ่นมัว) มีด้วยกัน ๑๖ ประการ คือ
  ๑.อภิชฌาวิสมโลภะ (คิดเพ่งเล็งอยากได้ โลภไม่สมควร, โลภกล้า จ้องจะเอา ไม่เลือกควรไม่ควร)
  ๒.พยาบาท (คิดร้ายเขา)                             
  ๓.โกธะ (ความโกรธ
  ๔.อุปนาหะ (ความผูกโกรธ)
  ๕.มักขะ (ความลบหลู่คุณท่าน, ความหลู่ความดีของผู้อื่น, การลบล้างปิดซ่อนคุณค่าความดีของผู้อื่น)
  ๖.ปลาสะ (ความตีเสมอ, ยกตัวเทียมท่าน, เอาตัวขึ้นตั้งขวางไว้ ไม่ยอมยกให้ใครดีกว่าตน)
  ๗.อิสสา (ความริษยา)
  ๘.มัจฉริยะ (ความตระหนี่)
  ๙.มายา (มารยา)
  ๑๐.สาเถยยะ (ความโอ้อวดหลอกเขา, หลอกด้วยคำโอ้อวด)
  ๑๑.ถัมภะ (ความหัวดื้อ, กระด้าง)
  ๑๒.สารัมภะ (ความแข่งดี, ไม่ยอมลดละ มุ่งแต่จะเอาชนะกัน)
  ๑๓.มานะ (ความถือตัว, ทะนงตน)
  ๑๔.อติมานะ (ความถือตัวว่ายิ่งกว่าเขา, ดูหมิ่นเขา)
  ๑๕.มทะ (ความมัวเมา)
  ๑๖.ปมาทะ (ความประมาท, ละเลย, เลินเล่อ)
ลองพิจารณาดูว่า ตกไปใน 16 ข้อนี้หรือป่าว ถ้าไม่ใช่ ก็ให้ถามมาอีกครั้ง

เจริญธรรม