ไร้ถิ่นที่ ในโลกนี้ พ้นความตาย
แม้หญิงชาย รี้หลบ ในสถาน
จะนอกโลก ใต้สมุทร พิศดาร
ล้วนก็จาร จากจรกัน ด้วยความตาย
หมั่นนึกตรึก ไว้มากมาก เป็นวสี
เป็นความดี ชี้กุศล ท่านทั้งหลาย
ทุกคนล้วน เกิดมาแล้ว ก็ต้องตาย
ก่อนชีพวาย สร้างกุศล หรือยัง เอย
ธัมมะวังโส
๖ พ.ค. ๕๘
"ความตาย ความตาย ความตาย ชีวิตฉันที่เป็นพระนี้ หนีไม่ได้ จากงานที่เกี่ยวข้องกับความตาย บางครั้งวันหนึ่ง ๆ ก็สูญเสียไปทั้งวันทั้งคืน กับการเข้าไปยุ่งอยู่ งานแห่งความตาย จนพักหลังที่ได้เรียนกรรมฐานแล้ว รู้สึกถึงว่าตัวเอง จะต้องตายแบบเขานี่แหละ สัญญาณ เตือน จาก พญายม ที่ส่งข้อความเตือน มาเสมอ ๆ กับความเจ็บ เดี๋ยวโอย เดี๋ยวโอย คร่ำครวญอยู่ นั่นแหละ สัญญาณจาก พญายม ที่ส่งสาส์นมาเตือนว่า เอ็งนะ ทำความดี ไว้พอมาตอบข้าหรือยัง ถ้ายังก็รีบทำซะ ประมาณนี้ พอความเจ็บเข้ามาหา ทีก็นึกได้ที มันอย่างนี้นะ แต่ เราก็ลืมไปว่า คำเตือนอีกอย่าง ก็คือ ความแก่ สายตาผ้าฟาง หูฟังไม่ค่อยสดับ จำเรื่องจำราวไม่ค่อยได้ เรี่ยวแรงก็ถดถอย ผิวกายก็หย่อนยาน ผมเผ้าก็หงอกขาว ฟันฟางก็หลุดร่วง กระดูกก็ปวดนั่นปวดนี่ เป็นอยู่อย่างนี้อีกหลายเรื่องราว แต่นี่ก็เป็นคำเตือนจากยมบาลเช่นกัน ตอนเป็นหนุ่ม เป็นสาว ก็ประมาท พอความชรา เข้ามาถาม ก็ตอนที่คิดจะทำอะไร ไม่ค่อยออก อึดอัดขัดใจ เพราะมันทำไม่ได้ ตอนเป็นหนุ่มสาว เดิน 10 กม. ก็สู้ พอตอนนี้เอาสิ แค่ กิโลเดียว ก็โบกมือว่า พวกเอ็งไปเถอะ ทิ้งข้าไว้ที่นี่แหละ ข้าไปกับพวกเอ็งไม่ได้แล้ว สิ่งที่พอจะนึกได้ ก็คงมีแต่เสียงแห่ง พระพุทธเจ้าเท่านั้น ที่ให้สำเหนียกศึกษา ลมหายใจเข้า และ ลมหายใจออก เพราะลมหายใจของเราเริ่มแผ่ว หลุมศพ เชิงตะกอน มันรออยู่ตรงหน้า มันท้าทายเราหยอย ๆ ว่า แน่จริง เอ็งก็นี่ข้าให้พ้นสิ ตอนนี้ต่อให้ก่อนนะ รีบ ๆ หนีไปจากข้า ให้พ้นนะ โธ่ อะไรมันจะถูกเยาะอย่างนั้น นะ ว่าแล้ว ความสลดใจก็มีขึ้น ว่า ตู หนีมันไม่พ้น จริง ๆ อันความตาย ที่จะมีข้างหน้านี้ จะหนีไปอยู่ในเขา ในถ้ำ ในหลืบ บนสวรรค์ เมืองนรก นอกพิภพ หรือ ทั่วจักรวาล มันก็ยังตามเราไปได้ อย่างนั้นก็เลิกหนีมันซะ และ ทักทายกันอย่างเพื่อน ซะดีกว่า ท่านพญายม ท่านเป็นเพื่อน ของข้าพเจ้ามาเป็นแสนอสงไขยแล้ว วันนี้ท่านไม่เบื่อข้า ยังตามข้า ติดแจ อยู่เช่นเดิม แต่ตอนนี้ข้าเบื่อท่านแล้ว ข้าไม่อยากคบกับท่าน ดังนั้นเมือ่ประตูแห่งอมตะนี้เปิดแล้ว ท่านกับ ข้า ก็เป็นเพื่อนกันครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ขอให้ท่านทำหน้าที่ของท่านต่อไปเถิด ส่วนตัวข้านี้ขอจากท่านอย่างนิรันดร ด้วยรักนะ...สหาย"
ส่วนนี้เป็นส่วนเพ้อเจ้อ ที่เป็นข้อความในบันทึก ส่วนตัว วันนี้มานั่งอ่านแล้ว รู้สึกว่า เรานี้เพ้อเจ้อ เหลือเกิน
ข้อความบางส่วนจากหนังสือ เพียงหยดหนึ่งแห่งพระธรรม
บันทึกการภาวนาและการเดินทาง ของธัมมะวังโส
27 มิถุนายน 2022 ·
(http://madchimardn.3bbddns.com:12590/kjn2/gallery/1_16_05_25_9_39_30.jpeg)