"ความสืบต่อ ( สันตติ ) เป็นสิ่งที่เกิดไว มาก สุขเกิด ทุกข์ดับ ทุกข์ดับ สุขเกิด สลับกันไปมา มันไวแต่ จิตก็ไว คัดกรองแยกไว้ ถ้าสุขก็แยกไว้เพื่อ เสพ ถ้าทุกข์ ก็แยกไว้ เพื่อป้องกันและสลัดทิ้ง แต่ ถ้าสภาวะจิตที่ฝึกอบรมไว้ แยกไว้ได้ จิต ก็จะไม่ตกข้างฝ่ายใด ฝ่ายหนึ่ง เพราะรู้เท่าทัน แต่เพราะว่า จิตไม่ได้ฝึกฝนไว้ พอจิตแยก ทุกข์ ก็ ทุกข์มาก พอ จิต แยกสุข ก็สุขมาก ทุกข์ มาก ก็คร่ำครวญมาก สุข มาก ก็หลงเพ้อฝันมาก จน ทั้ง สุข และ ทุกข์ บดบังความจริงในขณะนั้นว่า ทุกข์ และ สุข ก็ล้วนแล้วแต่ แต่เป็น อนิจจัง และ อนัตตา
ผูู้ฝึกจิตดีแล้ว ย่อมนำทุกข์ และ สุข ที่แยกมานั้น พิจารณา ตามความเป็นจริง จนเห็นได้ว่า ธรรมดา เช่นนั้นเอง ว่างเปล่า ไม่ผิดไปจากนั้น สิ่งนี้มีสิ่งนี้จึงมี สิ่งนี้มีเหตุปัจจัยสิ่งนี้จึงเกิด สิ่งนี้จึงดับ เพราะความที่รู้แจ้งนั้่นเอง สังสารวัฏ จึงไม่มีต่อไป "
ข้อความบางส่วน จากหนังสือ
เพียงหยดหนึ่งแห่งพระธรรม
บันทึกการเดินทาง และ การภาวนา ของ ธัมมะวังโส
dac501320e22948b12b35e7754112224.jpg